‘Ογκοι οφθαλμικού κόγχου
Ο οφθαλμικός κόγχος είναι η οστέινη κοιλότητα στο πρόσθιο τμήμα του κρανίου και περιέχει :
- Τον βολβό
- Τους εξοφθάλμιους μυς
- Νεύρα
- Λιπώδη και συνδετικό ιστό
- Αγγεία και αδένες.
Όγκοι του κόγχου βρίσκονται στην κοιλότητα του οφθαλμικού κόγχου και μπορεί να είναι καλοήθεις ή κακοήθεις.
Η εμφάνισή τους μπορεί να είναι :
√ Πρωτογενώς στον οφθαλμικό κόγχο, με πρωταρχική εστία τον κόγχο.
√ Δευτερογενώς ,από επέκταση των γειτονικών ιστών όπως τα βλέφαρα ,οι παραρρίνιοι κόλποι και ο ενδοκρανιακός χώρος.
√ Μεταστατικοί από απομακρυσμένες περιοχές.
Κάποιοι όγκοι είναι πιο συχνοί σε παιδιά, άλλοι εμφανίζονται συχνότερα σε ενήλικες. Ακόμα και ένας μικρός όγκος μπορεί να προκαλέσει σημαντικά συμπτώματα και λειτουργικά προβλήματα ,καθώς ο κόγχος είναι μια μικρή περιοχή αλλά με πυκνότητα ιστών.
Με ποιά συμπτώματα εκδηλώνεται ένας όγκος στον κόγχο;
Το συχνότερο σύμπτωμα ενός όγκου κόγχου είναι η πρόπτωση.
Άλλα συμπτώματα περιλαμβάνουν :
- Διπλωπία
- Οίδημα ή πτώση βλεφάρου
- Πόνος γύρω από τα μάτια
- Αίσθημα μουδιάσματος γύρω από τα μάτια
- Έλλειψη συντονισμού στις οφθαλμικές κινήσεις
- Απώλεια όρασης ή αλλαγές στην όραση
Tα συμπτώματα αυτά μπορεί να παρουσιάζονται και σε άλλες παθήσεις εκτός των όγκων του κόγχου.
Ποια η διάγνωση των όγκων κόγχου ;
Για να γίνει η διάγνωση ενός όγκου στον κόγχο χρειάζεται ο ασθενής να υποβληθεί σε απεικονιστικές εξετάσεις όπως είναι η μαγνητική τομογραφία ή η αξονική τομογραφία και πολλές φορές και στις δυο.
Επίσης θα χρειαστεί βιοψία γαι να εξεταστεί ο όγκος ιστολογικά και να δοθεί μια σαφής διάγνωση.
Οι συχνότεροι όγκοι του οφθαλμικού κόγχου στα παιδιά είναι τα τριχοειδικά αιμαγγειώματα . Αυτοί οι όγκοι είναι ιστολογικά καλοήθεις και εμφανίζονται στη γέννα ή εντός των τριών πρώτων μηνών της ζωής του παιδιού. Τις περισσότερες φορές υποχωρούν αυτόματα χωρίς θεραπεία. Αν εντοπίζονται στο άνω βλέφαρο και προκαλούν προβλήματα αποκλεισμού της κόρης λόγω πτώσης βλεφάρου, χορηγούνται β-αναστολείς για να αποφευχθεί ο κίνδυνος αμβλυωπίας.
Άλλοι καλοήθεις όγκοι του κόγχου είναι :
- Οι δερμοειδείς κύστες
- Τα λεμφαγγειώματα
- Οι ιστιοκυτταρικοί όγκοι
Ο συχνότερος πρωτοπαθής κακοήθης όγκος του κόγχου στα παιδιά είναι το ραβδομυοσάρκωμα και εμφανίζεται σε παιδιά μικρότερα των δυο ετών ή σε παιδιά μεγαλύτερα των έξι ετών. Συνήθως προσβάλουν το άνω ρινικό τμήμα του κόγχου.Οι πιο συχνές μεταστατικές βλάβες που προσβάλουν τα παιδιά είναι :
- Το Νευροβλάστωμα
- Το σάρκωμα Ewing
- Ο όγκος του Wilms
- Η λευχαιμία
Στους ενήλικες ο πιο συχνός καλοήθης όγκος είναι το σηραγγώδες αιμαγγείωμα. Με την αξονική τομογραφία διακρίνεται μια καλά περιγεγραμμένη βλάβη που συνήθως μεγαλώνει με αργό ρυθμό.
Άλλοι καλοήθεις όγκοι του κόγχου περιλαμβάνουν:
- Το Μηνιγγιώμα. Ο όγκος αυτος προέρχεται από τις μήνιγγες, τον προστατευτικό υμένα που καλύπτει τον εγκέφαλο και το οπτικό νεύρο
- Το Σβάννωμα /νευρίνωμα . Προέρχεται από τα κύτταρα του Schwann που περιβάλλουν τα νεύρα
- Το Γλοίωμα του οπτικού νεύρου. Από τα κύτταρα που προστατεύουν τον εγκέφαλο, τη γλοία
- Το Λεμφαγγειώμα
- Το πλειόμορφο αδένωμα του δακρυικού αδένα
- Όγκοι του δέρματος των βλεφάρων – internal link
Ο πιο συχνός κακοήθης όγκος του κόγχου είναι το λέμφωμα. Το 55% των κακοήθων όγκων κόγχου στους ενήλικες οφείλεται στο λέμφωμα του κόγχου. Τα λεμφώματα του κόγχου είναι τυπικά χαμηλής κακοήθειας και Β κυττάρων και έχουν πολύ καλή ανταπόκριση στην ακτινοθεραπεία του κόγχου. Άλλοι κακοήθεις όγκοι περιλαμβάνουν:
- Tο αδενοκυστικό καρκίνωμα του δακρυικού αδένα, ένας εξαιρετικά επιθετικός όγκος,
- Mεταστατικοί όγκοι, κυρίως από καρκίνου μαστού ή πνεύμονα
Η χειρουργική αφαίρεση είναι τις περισσότερες φορές η κατάλληλη θεραπεία για τους όγκους του κόγχου.
Συχνά απαιτείται συνεργασία χειρουργών διαφόρων ειδικοτήτων στις περιπτώσεις που ο όγκος έχει επεκταθεί στους παραρρίνιους κόλπους ή στο κρανίο.
Εαν δεν είναι δυνατόν ο όγκος να αφαιρεθεί τότε οι επιλογές για θεραπεία μπορεί να είναι η χημειοθεραπεία ή η στερεοτακτική ακτινοθεραπεία.